Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

ΗΛΙΑΣ ΧΟΡΕΥΤΑΚΗΣ





Δυναμικός, κεφάτος, δεξιοτέχνης.
Ο Ναύτης τον θεωρούσε συνεχιστή του. Και δεν είχε κι άδικο.
Ο Ηλίας Χορευτάκης συνδυάζει τα παραδοσιακά μουσικά χρώματα με κάποιους νεωτερισμούς, βγάζοντας ένα σπουδαίο αποτέλεσμα. Ήδη έχει προωθήσει τον δικό του, προσωπικό ήχο. Γεννήθηκε στα Χορευτιανά Κισάμου το 1972 και από 12 χρονών έμαθε την τέχνη του βιολιού από τον αείμνηστο Μιχάλη Κουνέλη. Μουσικές καταβολές στην οικογένεια του βρίσκουμε από τον Ν.Χάρχαλη που ήταν συγγενής του και από τον πατέρα του, τον Στέφανο, κατασκευαστή παραδοσιακών βιολιών. Σημαντική όμως και η γαλούχηση από τον Κωστή Παπαδάκη ή Ναύτη. Ο Ηλίας Χορευτάκης "προκάλεσε" τους ακροατές με την άρτια δεξιοτεχνία του και δεν άργησε να καταξιωθεί. Δεν είναι παράλογο να πούμε ότι την δεκαετία του '90 ο Ηλίας Χορευτάκης έβγαλε και πάλι το βιολί έξω από τα στενά όρια του νομού Χανίων που για χρόνια είχε εγκλωβιστεί για διαφόρους λόγους, αρκετά "σκοτεινούς". Έχει παίξει σε όλη την Κρήτη και σε όλη σχεδόν την Ελλάδα, όπως και έχει διασκεδάσει αρκετούς ομογενείς ανα τον κόσμο, στους οποίους είναι πολύ αγαπητός. Έχει συνεργαστεί με τα σημαντικότερα ονόματα του λαγούτου και δισκογραφικά, το έργο του είναι λαμπρό. Πρώτη του δισκογραφική δουλειά τα "Παράξενα μηνύματα" με τον Χαρίλαο Βλαστάκη, ένας δίσκος που αγαπήθηκε με μιας. Δεύτερο του εγχείρημα, η επιμέλεια του τελευταίου δίσκου του Ναύτη με τίτλο "Λίγο πρίν το τέλος" όπου ο ίδιος ο Ηλίας παίζει λαγούτο και τραγουδάει. Μετέπειτα κυκλοφόρησε μια επιτυχημένη ζωντανή ηχογράφηση με τίτλο "Μια βραδιά στον Ομαλό" και η τελευταία του σπουδαία δουλειά "Τση νιότης μου τα όνειρα" έγινε χρυσή! Σίγουρα το μέλλον είναι δικό του.
Με γνώμονα τον σεβασμό στην μουσική μας κληρονομιά, συνεχίζει να συνθέτει, να διασκεδάζει τον κόσμο, να δεξιοτεχνεί και να μας χαρίζει σπουδαίες μελωδίες. Με το ήθος που τον χαρακτηρίζει έχει γίνει ήδη παράδειγμα για τους καινούριους -"επίδοξους" αυριανούς βιολιστές και η άποψη του για το μέλλον της κρητικής μουσικής, είναι πάντα επίκαιρη και καυστική εκεί που πρέπει.
Να'σαι πάντα καλά βρε Λιάκο!