Μουσικές και εν μέρει χιουμοριστικές ιστορίες νοσταλγικών εποχών που έχουν διασωθεί από τους παλαιοτέρους και έχουν φτάσει ώς τις μέρες μας
1)
Δεκαετία του '70, γαμήλιο γλέντι σε χωριό της ορεινής Κισάμου. Έπαιζε ο Μιχάλης Κουνέλης και ήδη το κέφι είχε ανάψει. Να πούμε όμως, ότι τα περισσότερα ρίφια που προορίζονταν για το τραπέζι ήταν....κλεμμένα. Αυτό βέβαια, το γνώριζε καλά ο Κουνέλης. Σε κάποια φάση λοιπόν άρχισε να ψιχαλίζει και ο πατέρας της νύφης τρέχει προς τον Κουνέλη και του κάνει "Μιχάλη, συνέχισε μωρέ να παίζεις για να μην φύγει ο κόσμος και να καθήσει να φάει γιατί δεν κατέω τι διάολο να τα κάνω τόσανα κρέατα που'χω και θα τα πετάξω κι είναι αμαρτία". Και του απαντά ο Κουνέλης με αφοπλιστικό τρόπο..: "Γιάντα μωρέ σε νοιάζουνε τα κρέατα, πλερωμένα τα'χεις;"
2)
Δεκαετία του '90 σε τοπικό αθηναϊκό κανάλι που είχε κρητική εκπομπή, ήταν καλεσμένος ο Κωστής Παπαδάκης ή Ναύτης. Ο παρουσιαστής, που προφανώς είχε μαύρα μεσάνυχτα του τι εστί Ναύτης, παρακάλεσε τον κόσμο να παίρνει τηλέφωνο ζωντανά και να κάνει τις δικές του παραγγελίες στον Ναύτη. Παίρνει λοιπόν ένας, του παραγγέλνει να παίξει το "Δάκρυ", το παίζει ο Ναύτης. Παίρνει άλλος ένας, του παραγγέλνει να παίξει τον Βατολακιανό, τον παίζει ο Ναύτης. Παίρνει και κάποια γυναίκα λοιπόν και λέει του Ναύτη "μου αρέσετε πολύ και σας θαυμάζω και είστε γνήσιος και θα ήθελα να μου παίξετε κάτι". Της απαντά ο Ναύτης "σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, παρακαλώ, ότι θέλετε ζητήστε μου".
Και του κάνει αυτή "θέλω να μου παίξετε τα Δώρα του Καρπουζάκη-Κακλή".
Και απαντά ο Ναύτης: "Ούτε δώρα παίζω εγώ, ούτε αντίδωρα, αμα θέλετε να σας παίξω κανα κρητικό, ευχαρίστως" !
